«اگر موسیقی می‌دانستم برای سپاس‌گزاری از همراهانم در ساخت فیلم «متری شیش و نیم» شاید قطعه‌ای می‌ساختم، قطعه‌ای آرام با گام‌هایی پر از ستایش. قطعه را چندان طولانی می‌ساختم که شب‌ها به آن گوش کنند و آرام آرام به خواب بروند. برای هنروران فیلم که عموماً به کمند اعتیاد گرفتار بودند شاید می‌توانست تسکینی باشد. موسیقی می‌توانست آرام‌شان کند و رنج خستگی‌های زمان طولانی فیلم‌برداری را از ذهن‌شان بزداید.

خبر خوش اکران قریب‌الوقوع فیلم می‌توانست کامم را شیرین‌تر کند اگر کلی‌گویی، مرا با تنگنای دلخور کردن کسانی که دوستانه همراهمان بودند، مواجه نمی‌ساخت. درست است که از «سخن راست» نباید رنجید ولی «سخن تلخ» گفتن با حافظان امنیت کشور، به آن شکل کلی رسم دوستی نبود.

اکنون همچون شهروندی کوچک، از همراهی، محبت و دوستی تمامی همراهانمان در نیروی انتظامی تشکر می‌کنم. بدون همراهی و امکانات آنان «متری شیش و نیم» ساخته نمی‌شد، به انجام نمی‌رسید و امروز که زمان اکران آن فرا رسیده مشتاقم در کنار این عزیزان و به ویژه خانواده‌های عزیز شهدای نیروی انتظامی تماشاگر فیلم باشم.»